20101114

düş.

Rüya gördüm, demek ki gelecek...Tuhaf olan hiç gitmemiş gibi olmasıydı.Şimdiyse kimseyle geçirecek 1 dakikam bile yok.Yalnızım aslında, çok...Bir yerlerde otururken hep bir yanım boş.Birileriyle sohbet ederken, boş!...
Biraz değişiklik lazım belki,bunca değişimin üstüne...Yoruldum belki her şeyin bu kadar çabuk değişmesinden...Değişeceksin derdi, hayır derdim inatla.Değişmem ben, neden değişeyim?...
Ve haklıydı, bildiği çok şey vardı.Ben değiştim.Şimdi daha çok nefret duyulan biri oldum, yaşıtlarım açısından...Yeniler, yerine gelenler, onlar tarafından çözülmeye çalışılan ve hatta sevilen...Kimsenin ne düşündüğünü hala umursamıyorum ama artık hayatın seyrini değiştirmeyi düşünecek kadar istekli değilim.Hevestir belki edebiyat diye düşünürdü,benim için...Yo değil, ama istekli değilim işte.Nedense hiçbir şeye karşı umutlu değilim.İsmimde ki ''i'' harfini hala uzatarak söyleyenler var, söylemeye çalışırken beceremeyenler,gülüp geçtiklerim...Kimse 'nasılsın' demiyor ama mesela.Ben bunu da özledim.Ben, her neyse.
Yine de hala dünyayı dolaşmak istiyor gibiyim, bu çöplükte solunacak her pisliğin kokusu aynı değildir belki...Çimenlerde koşmak, dans ederken uçmak...Sırılsıklam koşmak, çıplak ayaklarla...Sesimi duyamayana dek şarkı söylemek belki birazda...Ama...Halim yok...Yüzümde yok...
Bazen kızıyorum kendime, aklımdan geçenleri kontrol edemediğime...Aklımdan geçenleri yaşamaya başladığıma, her istediğimin kısa sürede olmasına...Biri hariç.Yalnız biri mutlu.
Utanıyorum bazen.
Bazen...

1 yorum:

Demet dedi ki...

utanmamalısın bence.