20101119

aynalar hep yalan söyler.

Bugün aslında daha güzel bir gün olabilir.Şansı vardı...
Güzel bir rüya görmüştüm, bu yüzden şansı aslında oldukça yüksekti.Ananemin çığlıklarını duyana kadar gerçekten güzel olacağını düşünüyordum.Bir şey olduğundan değil, hanifee!! kalk uyan, diye bağırıyordu...Gece erken yatmıştım hatta normal yatış saatinden önce biraz daha uyumuştum.Fakat kalkasım yokt işte...Belki rüyaya devam etmek istiyordum.Ananem ve annem birlik oldular ve bu defa eş zamanlı bağırıyorlardı...Aldırmıyordum.Deli oluyorlardı...İnatçıydım...
Dedemin elinde bir bardak suyla geleceğini de tahmin ediyordum fakat o su yüzüme değerdi anca, beni rahatsız ederdi ama uyandırmaya yetmezdi...O su kulağıma kaçtığında hücum komutunu verdim kendime.Karşımdaki dedem olmasa çok kötü olabilirdi.Kalkıp isteksizce kahvaltı masasına ilerledim.Oturdum sadece,uyanır uyanmaz bir şey yiyemezdim ki ben...Buna da sinir oldular, annem zayıflayacaksın iyice çirkinleşeceksin dese de yiyesim gelmedi...
Ben tanrının zevkle izlediği bu oyunu kurallarına ince ince dikkat ederek oynamak istemiyordum ki..
Uyanır uyanmaz yemek yiyemem mesela, sıkılacağımı bildiğim bir şeyi çok önemli olsa da yapmam.Örneğin, sınavlara sıkılmayacak kadar çalıştım, sıkılmayacak bir okulda okuyorum.Fen lisesine falan gidiyor olduğumu hayal bile edemiyorum...Eski sevgili benim sıkıldığımı bildiği için gitti..Annem sıkıldığımı bildiği için benimle uğraşmayı kesti.Ailem, nerden türediğimi merak ediyorlar ve arayış içindeler..Arkadaşım yok, sıkılgan halimi endişe edecek başka kimse de yok...
Hiçbir şey yapmak istemiyorum aslında, yararsız ve zararsız kendiliğinden türeyen otlar gibi hissediyorum.

Hiç yorum yok: