Yazamıyordum uzun zamandır...
Yazamamak beni deli ediyor..Hemde çok...Hayata küsmeye başlamıştım o derece yani...İnternetin kapanmış olması,okuldaki beni çözmeye çalışan hocaların sayısala yönlerdirmeye çalışması beni çok sinir ediyor...Ben yazmayı seviyorum sadece,yazayım konuşayım sadece...Banane bilmemne açısının ölçüsünden,yada banane p nin q nun değerinden...Birde kimya seviyorum ben...Ama seviyorum sadece...
Hocalarımın sözüne bakarak sayısala gidersem yeteneğimi öldüreceğimden,onun bana küsmesinden korkuyorum...
Yine bir blog da yazmanın boşalmaya benzetilmesini okumuştum..Kesinlikle doğru....Yazdıkça rahatlıyor,haz duyuyorum...Uzun zamandır yazamıyordum ya o yüzdendi bu kadar sinir..Yazmak zorundaydım artık hele ki o hararetli öpüşmenin ardından...Artık rahatım,parmaklarımın kaskatı oluşu düzelmeye başladı...Buzla kaplanmış olan beynim çözülüyor...İşte şimdi tam manasıyla rahatladım...Yazımın sonu olsun burası....Uzatamayacak kadar yorun düştüm dallarıma çarpan rüzgarlardan...Kırılıcak gibi...Kış mevsimi işte....Sevdiceğime söyledim...Üzülüyorum ağaçlara...ve onlar gibi çırılçıplak hissediyorum,üşüyorum bazen,yapraklarım olmadan sanki dallarımda kırılacak....ve tabi biricik sevdiceğim anlamadı...Olsun seviyorum onu ben....Alışacak buna...
Günü geldiğinde herkes anlamaya çalşacak beni...Sayısala yönlendiren hocalarım bile utanacak hallerinden...Herkes bilecek beni,herkes okuyacak yazılarımı...Ve ben tam anlamıyla rahatlamış olacağım...

                                                            iyi geceler...

KüfüR!!!

Küfür etmeyi düşündüm ben bugün...
İşte düşündüğüm saçma şeylerden biri daha...Aklım boş kalmasın diye neler neler düşündüğümü bir bilseniz.İlginçtir ki bugüne değin sinirlendiğim anda beynimde yüzlerce küfür yankılandığında bile ben bunu sözlü yapamadım.Hala yapamıyorum, neden bilmiyorum...
Kimi zaman geçer aklımdan böyle cinayet sahneleri...Ama küfredemem işte...
Ceza diye bir rapçi var ya hani o 'küfür dilin cilasıdır' demişti, nasıl cila bu? Küfrediyosun ne değişiyor?Kırgınlıklar tatsızlıklar....Bazen diyorum belki buyüzden hayatım bu kadar güzel...küfür yok!
Ama bazen sıkıcıda olabiliyor....Herkes tuhaf bir gözle bakıyor bana..Herkesin ağzında sakız olmuş bir küfür...Birbirinizin zavallı olaylardan habersiz anneciğine,ebeciğine hakaret etmek hatta onları arzuluyor duruma düşmenin nesi hoş...Tabiki uzayda yaşamıyorum.Çevremde küfreden ama yinede benim sevdiğim dostlarım var...Yanımdayken küfretme olayına girmiyorlar..Bu beni mutlu ediyor aslında...Belki rahatlatıyor küfür sahiplerini kendi küfürleri..İşte bu yüzden lafım yok küfüre...İsteyen istediği gibi rahatlama yolunu seçebilir..Ama bu keşke sadece küçük küfürlerinizle kalsa,daha masum olanlarla...


En iyi dostum,can yoldaşım,hatta kardeşim,sevgili Seher'im bana ağzında artık eski küfürleri büyütmediğini söyledi.Çok mutlu oldum doğrusu...Gitgide bana benziyor...Gitgide birbirimize benziyoruz....Ben ondan biraz daha disiplini planlı olmayı,o benden rahat konuşabilmeyi ve davranabilmeyi alıyor...Birbirimizle beraber kaldıkça iyi yanlarımızı alıp,kötü olanları çürütüyoruz....Seher le aramdaki dostluk kardeşliğinde ötesinde birşey olmaya başladı...Ben ''O'' yok diye pikniğe gitmedim,ben ''O'' yok diye başka okula gidemedim....Hedeflerimi büyüttüm ya hani, onunkileride büyütüyoruz....Ben nedendir bilmem çok seviyorum onu...sevgi anlaşmak değildir nedensizde sevilir diye bir şarkı vardı o aklıma geldi şimdi....Bugünkü saçmalama düzeyimin doruğuna yaklaştığımın farkındayım.....Daha fazla saçmalamadan....
                                                  
                                                                                             İyi akşamlar...



 

saygı duyarım...

Sayın Murat hoca sana inanamayacağın derece de saygı duyuyorum.Bir kelime pardon rakam olacaktı o.Bir rakam öğrenmemiz için çırpınıyor resmen.Tabi her öğretmen yapar bunu ama onun ki daha bir göze geliyor.Sınavlardan zayıf ne kelime bir soruyu bile yapamasam acayip suçlu hissediyorum kendimi.Söz konusu dersimiz matematik...Belki burcum olsun belki de ruhum konuşmaya sözle işlenen derslere daha düşkün olduğumu düşünüyordum ben.Tanıyamıyorum kendimi...Aslında böyle düşünmemin tek nedeni de tembelliğim ve keyfime düşkün oluşumdandır.Yoksa matematiği çok severim ben.Çerez yer gibi gelir zaman zaman...Soru çözebildiğimde ya da en azından çözmek için çırpınıpta acep nasıldı bu birader gibisinden çevreye bakındığım da bile seviyorum ben matematiği..Ben inanıyorum Murat hoca sayesinde daha da iyi olacağız matematikle.İyi ne kelime be kanka oluruz belki:) Bir kedicik gibi sever okşarım ben matematiği....Kedi dedim de gri tüyleri olan bir kedim vardı benim.Çok severdim onu ben.Bir gün dengesiz olduğum günlerden birin de sırf benimle oyun oynamak istediği için ayağımın altın beni uğraştırdığı için onu sokağa bıraktım.Kim bilir ne yapıyordur şimdi.Canım kedim benim özür dilerim...Açlığımdan ve yorgunluğumdan doğan bu umursamazlıkla küçücük hayvana ne yaptığımı düşündükçe utanıyorum kendimden.Onu çok seviyordum ben.Şimdi olsaydı burda oynasaydık beraber...Kocaman olmuştu abisi/ablası şimdi o...Belki yavrusu bile olucaktı.Ah içim kanadı resmen aklıma gelince...Çok pişmanım ya...

Yarın edebiyat dersi var!!!
Geçen derste yazılı olmuştuk malum...Bu derste okumayacağını biliyorum ama belki göz atmıştır hiç değilse...Söz konusu edebiyat olunca çok titizim ben.Yarın ki derse ve okul dergisinin hazırlığını yapmalıyım şimdi...

Öptüm herkesi :)))))))

bi bakar mısınız?...

Hay Allah....Tamda sınav sırası okul tatil...:)
Aslında öyle mutlu oldum ki bu duruma mutluluğumu anlatacak kelime henüz yeryüzünde mevcut değil.
Sanırım biraz düşük bi cümle oldu amaan olsun...:))Sadece sınavlardan değil tabi mutluluğum,çarşamba nın yaklaşıyor olması ve çarşamba günleri semtimizin alışveriş günü olmasından dolayı yollarda yürümeye çalışırken sinir krizleri geçirmekten kurtuldum....Yahu biz öğrenciyiz be..insan biraz olsun acır durur yol verir.ama yok bide 2 saat karşında durup sohbet ederler (terbiyesizler)bi keresinde baya bi kızmış olucam ki dayanamadım patladım amcanın birine:
-ya amca napıyosun ya....Şu çantayı görüyo musun amca senden ağır olduğuna eminim ve sabahtan beri o merdivenlerden çıkarken bunu ben taşıdım.amca yorgun bi öğrenciyim ben!!!amca sizin hiç mi acımanız yok ya:((

şeklinden duygularımı ifade ettikten sonra amcanın yanıtı şu::
-tamam gızım geç git hade.

Şehrimin insanını hala anlamış değilim.Nerde ne zaman napcakları belli değil.Ama hoş insanlar....
Neyse efenim babam şu an yolda bana köpek getirmekte:))Biraz da korkmuyo değilim bakabilir miyim ki ben ona?

ağğğ sinirden gülüyorum ben şu an.Lanet olsun lan.bu kadının abartısından da boş laflarından da bıktım.Gelmiş bağırıyo bana niye toplamadın odayı diye.aman ya sanki misafir gelcek ondan geçtim sanki günlerde torbaya girdi.Tatilim işte bir hafta.Hem zaten şimdi toplasam gece yine dağılmıcak mı?.off !

Ayrı bi konu ise can dostum güzel insan Bahar ın acayip lezzetli tarhana yapması.Biraz önce yanındaydım ve aman allahım sanki cennet:)o sıcacık ilk lokma...ve onu takip eden diğer eşsiz lokmalar...Bugün Elif abla(baharın annesi)nın  doğum günü olmakla birlikte sena da bir telaş var..Elif abla eve gelir gelmez çığlık çığlığa anneeeeee sana pasta yaptııkkkkk....deyişi duyulmaya değerdi..:))))

meşguliyetin ve yorgunluğun bile kendine has bir güzelliği var.Şu 24 kasım programından sonra sadece dergimle ve derslerimle ilgileneceğim...Dergi ile meşgul olmak cidden çok hoş her an yeni bir şeyler üretmek, ve bunları sunabilmek:))))Diğer programdan bahsetmek bile istemiyorum hatta aklıma geldikçe sinirden deliye dönüyorum..Yazdıklarımın beğenilmesi beni daha da mutlu ediyor:)))başka da önemli bir şey yok ya bla bla bla.......

müthiş yorucu bir günün ardından ne denir bilemedim....
şimdi bi insan düşün,matematik sınavından çıkmış,ayrıca beceriksiz dediği halde o öğretmene bir program hazırlamak zorunda bir öğrenci...aslında bunları anlatmama gerek yoktu yalnızca bir öğrenci deseydim,duygularımı anlatmama o bile yeterdi....bu devirde öğrencilik de zor....ne kolay ki...uff büyüttüm yine gözümde....boş ver hükmü yok bu yazının....

aslında şunu da fark ettim ki;günce yazıları kompozisyonlar gibi hikayede yazabilme yeteneğim var....ilerde yazılarımın içerisine hikayelerimi de karıştırmak istiyorum....hayal alemimde dışarı çıkmayı bekleyen öyle çok kahraman var ki....hatta şimdi bi tane yazmak için can atıyorum...kalemi elime pardon ellerimi klavyeye koyduğum zaman beni kimseler tutamaz....yazdıkça yazasım geliyor..dedim ya öyle çok sey var ki  aklımda...çoğu zaman okuldan isterler ''kendinizi anlatan bir yazı''diye..şöyle bir bakarım millete bir kaç cümle anca...nasıl öyle bırakıyorlar aklım şaşıyor bu duruma...bense sayfalar dolusu yazmak isterim herşeyden herkesten bahsetmek isterim...tamam daha fazla saçmalamadan iyi geceler...

üzerimdeki bu hayata inanmanın kaynağı ne??

düşünmeninde ötesinde düşünüyorum artık.......
dersteyken bile kafamın içimde bişeyler sürekli dedikodu yapıyorlar..hem dersi dinleyebilip hemde bikaç tane şeyi düşünebilmek beni korkutmaya da başladı...birkaç sene öncesindede olmuştu...biraz kitap okumayı bıraktığımda o sesler dinmişti ama hayatımın tadı kalmamıştı....şimdi tekrar kitap okumaya başlayınca yeniden döndüler...Evet kitap okumanın hayal dünyasını genişlettiğine inandım artık....ama okumak zevk de veriyor..dil anlatım öğretmenimiz((kendisi ilkokul öğrtmnimede çok benziyor))''ne kadar kelime bilirseniz okadar düşünürsünüz,ne kadar düşünürsenide o kadar varsınız''demişti.söylediği andan itibaren o kelimeyi çok benimsemiştim...çok doğru geldi...ben şu kelimeyi biliyorum onun hakkında düşünüp yorum yapabiliyorum yani o kelimeyi yaşıyorum...evet neyse böyle işte...

ayrıca şahsım çıkarıcağımız okul dergisinde yazı yazıcak..hayalimi erken yaşamaya başladım..gazeteci olmak istiyordum.sonra bu fikir zaman geçtikçe uzaklaşmaya başlamıştı(çevre koşullarından)şimdi dergimizde yazarak biraz hevesimi gidermiş hemde kendimi daha da geliştirmiş olucağım...

çoğu kez bi şiir gibide yaşamayı istemişimdir....
her dizem diğeriyle bağlı olsun...ahenk içinde akıp gitmeliyim dillerden...ihitiyacı olan her insanın aklına düşüp duygularını açığa vurabilmeliym...en eski ve en büyük hayalim geçmişe gitmekti...geçmişi anlatmalıyım belki..en güzel en dolu yıllarını...diğer  bi hayalim sadece öylesine dünyayı dolaşmak....dünyanın her parçasını anlatmalıyım dizelerimde....

zamana inanıyorum...herşey mutlak olması gerektiği an oluyor...çok mutluyum hayatımın her anında gülebilicek bişeyler buluyorum çünkü hayatı okadar da ciddiye almıyorum....eğer mutlu değil ve içinizde bişeyler acıyorsa,değiştirebilirsiniz bu duyguyu..mutlak garanti veriyorum...önce kendinize güvenin..yapabiliceklerinize inanın..şu an yaşadığınız hayat sizin ve bu hayatta sizden daha önemli kimse olmamalı...herşeyi kendiniz için yapmalısınz....bencil değilim ama gerçek bu....fazla ciddiye almayın..bırakın hayatınızda rahatlasın....


ah ah biraz daha ders çalışmalı hayatımı rahatlatmalıyım....sınavlarımdan iyi bi netle çıkıp,kendimi kanıtlamalı kendime güvenimi sonsuzlaştırmalıyım...sonra en nihayetinde okul sonrası mesleğimle ilerlemeliyim...rahatlatmalı hayatımı ve istediğimi yaşamalıyım....kocaman ağaçların olduğu bahçeme bakan evimin camında dünyayı şiir gibi anlatmalıyım yazılarımnda.....tüm istediğim bu sade biri olmak.....programlanmış insanlardan olmak istemiyorum ya memur olucam yada ünlü mantığından uzak kalmak istiyorum...

......yaşamayı seviyorum.....

şöyle bir düşünsenize....

yaşamak,yapmak istediklerini sadece istemenle elde edebilmek....gözlerini her açışında yepyeni bi umuda uyanmak.....aslında bunca şeye rağmen hayatın değerini hala bilemiyoruz..ben hergün aynı şeyleri yaparak uyanıyorum ama ardından bambaşka bigüne devam ediyorum....gözlerimi açtığımda hayatta olduğum ve güzel bi hayata sahip olduğum için şükrediyorum....ardından hayatımı daha güzel bi şekil veren,bana zindelik veren o şarkıyı dinliyorum....ve sonra evden uzaklaşıyorum....bunları neden anlatıyorum bende bilmiyorum....ama hayata çok şey borçluyum gibi geliyo bana...arkadaşlarımı,öğretmenlerimi çok seviyorum...ailemle zaman zaman anlaşmazlıklara da düşsek yinede seviyorum onları....hayatta olmamın,bu mantığa sahip olmamın mimarları onlar....


tüm bunların ötesinde yazmayı çok seviyorum...keşke yazdığım diğer şiir ve yzılarıma daha iyi sahip çıkabilseydim...onların gitmesi beni çok üzdü....ve artık daha büyük şeyler peşindeyim...öğretmenlerle daha çok iletişim içindeyim...daha çok sorumluluk alıyorum ve görevimi tamamladığımda yaptığım işe şöyle bi bakıp, iyiki  yaşıyorum diyorum.....

biliyorum bugün var yarın yokuz...

o yüzden her an yaşamanın tadını nasıl iyice tadabilirim...nasıl hayatı tamamen mükemmel hale getirebilirim diye düşünüp aklımda ne varsa hemen yapıyorum...sonra pişman olmayı istemiyorum.....

bir de bugün teyzemler taşınıyorlar offff......ben kimin yanıjna gidiceğim şimdi...kime anlatıcam saçma anılarımı....

değişimden korkuyoruz dimi?
evet gayet öyle....değişimin doğuracağı sonuçları bilmediğimizden endişeliyiz....ama neden?
biraz daha pozitif bakabilsek hayata o zaten bize gereğini verir.....ben bunu farkına varalı uzun zaman oldu ve şükürler olsun ki çok mutluyum......içimdeki inançla yapamıyacağım hiçbirşey yok....!!!!!'!!!............

iştee beeennnn...........medeniyete geri döndüümmm....

eh malum kamp yolcusuydum...omcurca çamlığı cumhuriyet kampı bünyesinde atatürk lisesi olarak müthiş bi şekilde eğlendik....benim beklediğimden çok çok hata çoookk güzeldi...iş bölümü yaptık..herkes birbirine yardım etti...bi  çok ortamdan daha farklıydı..insanların kaynaşması için  en iyi ortam..varır varmaz kendimi arabadan attım veeeee kustum:(( napiim dayanamıyorum 5 dkka bile olsa.. ((aslında bundan bahsetmeyi hiç istemezdim ama söliycem işte))neyse...hemen çadırları kurmayı öğrendik bi kaç çadır kurduk...sonra biraz tıkınıp köye indik:))gerekli alışverişimizi yaptıktan sonra kamp alanına döndük ve etkinliklerimiz başladı..önce ateşi yaktılar sonra biz etrafında toplandık yanımızdaki arkadaşlarla kenetlendik ve izci şarkıları söyledik...sonra okulların kendi hazırladığı etkinlikleri izledik ve bize sıra gelmiştii......önce ayşegül ablam ve halil abim harmandalı oynadılar((aslında oynamayı bende çok isterdim))sonra ben my heart will go on u söyledim..((titanıc ın sarkısını))...grup arkadasımdan biri türkü söyledi...ardında çok çok güzel bi sesten grubumuzun sağlam izcilerinden olan abimizden bi türkü daha dinledik...ve diğer okulların etkinlikleriyle program devam etti..programı sonundaysa,veda ettik doğaya....yine ateşin etrafına toplandık ve veda ettik işte...ve o ateş ertesi akşama değin yandı....gece nöbetleri 1 saat arayla tutuldu...benim ki sabah nöbetiymiş:(((gece zar zor uyuduk derken..daha uykunun  eşiğinden geçemeden kalk komutu aldık...kalınca giyindik,çünkü soğuktu...saat 2 bucukta gece yürüyüşüne çıktık....o karanlıkta bi tane fener bile açılmadı...ormanın içine gittik...eminimki bi çok insan o duyguyu tatmak isterdi..kapkaranlık sessiz ve ıssız...yürüdük yol boyu....sonra bi 45 dkka falan yürüdükten sonra düzlük bi alanda oturduk ve sessizliği dinledik....yıldızlar hakkında konuştuk sonra biraz....sonra itiraflar edildi......sonkez yıldızların en güzel halini aklıma kazımak için gökyüzüne baktım ve sıkı bi nefes aldım....şehiriçinde bu kadar iyi nefes alamıyormuşum meğer...saat 5 te çadırlara dönüp uyuyabildik nihayet...2 saatçik...saat yedide uyandık ve  biraz daha kamp alanında arkaşlarla dolandık....kahvaltımızı hazırladık...bulaşıklarımızı yıkadık...ve  çadırları topladık...liderimizle toplanıp biraraya geldik...arkaşlarımız hakkında neler dündüğümüzü sordu...sırayla çıkıldı ..hepsi hakkında müthiş şeyler düşünüyordum ve bunu dile getirmeye hiçde çekinmedim..daha sonra ekipler dağıtıldı gezip doğayı keşfetmek için....liderimizle beraber yürüyüşe çıktık iyice uzaklaşınca,oturduk oynadık...şarkı söyledik..yani sağlam döktüm kurtlarımı:)))liderimizin dağıttığı meşe palamutlarını yetiştirmek için sabırsızlanıyorum....ve sonra o acı haber duyuldu...gidicektik...liderimize yalvaranlar oldu nolur bigün daha diye ama bu sadece hafta sonu kampıydı kalamazdık....şehre dönüşte arabada sıkış tepiş şarkı söyleyerek geldik...baya coştuk yani....çok eğlendim çokk güzeldi...18 martta çanakkleyede gidiceğim.......evden uzaklaşmak güzel bişeymiş....:)))))

vayy bee...ciddi ciddi gidiyorum yarın yaa...bi yandan tırsıyorum biraz ama gitmeyide çok istiyorum...yarın izci kümesi başkanı olduğumdan;arkadaşlarıma genel bilgileri tekrarlıyacağım ve nihayet yolculuğa hazır olacağız..bunun dışında onca 'yatma' döneminden sonra tekrar okula gitmek hatta gün ışığı görmek  çok tuhaf geldi..aslında asıl tuhaf olanda bu değil mi?..hastayken evdeydim sürekli ne dışarı çıktım;nede gün ışığı gördüm..pek çıkmakda istemiyordum doğrusu..

sınıfımda çok mutluyum amaa...hala tanımladığım yada tanımlamaya çalıştığım karakterler var.sözgelimi sınıftan bir arkadaş diyelim,çok kilolu olduğunu dert edip zayıflayabilmek için günlerdir doğru dürüst yemek yemiyormuş..bunun böyle olmaması gerektiğini asıl yapması gerekenleri söylediğimde ise ''onu yapması senin için kolayy benim için zor dedi''aslında saçma bi mantık,bu bakış açısı farklılğına daha sonra değineceğim.aslında öyle günlerdir yemeden içmeden kesmek zor değil de sadece öğünlere bölmek daha mı zor? ona anlatmak istediğim öğünlere bölüp istediğini yiyebiliceğiydi.ama kabul etmedi..saçma buldum ama birşey söyleyip konuyu uzatmakda istemedim.zaten konuşmanın yerini uzun zamandır 'dinlemeye' bıraktım.

neyse bunları da geçip izlediğim dizilerden biri hakkında yazmayı istiyorum..how ı met your mother'ın hakkında...diziyi kısa bi süre önce izlemeye başladım..keşke daha en baştan izleseymişim..önceden hiç tv.izlemezdim şimdi sadece cnbce yi izliyorum garip doğrusu e2 yi de izlemeye başladım:))saçma bi cümle oldu biliyorum artık sonlandırmalıyım farkındayım.uzattım..

kısacası şaşkın,heycanlı ve karmakarışığım....

kampa bikaç gün kala grip olmak....

tannnrıııımmmmm!!!!.......

bu nasıl sinir bozucu bişeydir yaa...hapsırmak istiyosun ama olmuyo,uyumak istiyosun hapşırmaktan uyuyamıyosun...birde şimdi h1n1 vakası varya iyice kafaya takılan bişey oldu..hele de zamanlaması berbat!ben yavaş yavaş hazırlığımı yapiyim,kendimi şimdiden o ana hazırlıyim diyorum,bi bakmışım grip olmuşum..birde öyle sinsi birşey ki..sabahtan hiçbişeyim yoktu,akşam birden hapşırmaya ve halsizleşmeye başladım..işte o kahrolası şey o dakika başlamıstı etkisini göstermeye...ama yapılır mı bu bana ya,hemde bu zmanda...hadi kampdan döndükten sonra olsa hadi neyse...hemen iyileşmeliyim!...o hapları öyle diri diri yutmakda sinirimi bozuyo..hele yutamayıp boğazıma takıldığında daha berbat bi durum..boğazımı kesip, içinden o hapı çıkarıp,boğazımı tekrar dikip,bu sefer tam yutulcak şekilde terkar o hapı yutmayı düşünüyorum...hatta ve hatta yine olmazsa hiç uğraşmayıp kendimi vurmayı falan düşünüyorum..

neyse.......

hastalığımın dışında,hayat çok güzel yinede, herşeye rağmen.....=)=...........

:) Başkanım ben bee......

....şaka maka meraktan katıldık izciliğe..artık nasıl bi çekim gücüm varsa,başkan oluverdim....neyse işte ilk kampımıza haftaya gidiyoruz.uf nasıl bi yorgunluk var üzerimde anlatamam.yolları gidegele ben düzeltim resmen..okulda süper gidiyo ya.arkadaşlarım falan.komiğiz aslında ilk yıl olmanın bi salaklığı var üzerimizde ama bunu bizden başka kimse farketmiyo...tanışma faslını geçyoruz artık yavaş yavaş...allaha şükür bu seneki sınıfım ben gibi demiyimde bana benzer insanlarla dolu..espriden anlayan...susan,konusan,atılgan,komik,deli,herşeyden var biraz.o yüzden sorun yok.bu kadar rahat ve olgun hissetmemiştim kendimi.aslın olgunluk deil tam tersine zaman geçtikçe olgunluğumun yerini biraz gençlik komedisi alıyo sanki..neyse şu sıra denge kurabilmeyede başladım.işte bu çok iyi.....bir iki sene sonrasını çok merak ediyorum acaba nasıl  olucak?keşke bi zaman makinesi bulsam...önce benden önceki zamana,sonra benim zmanıma ve sonrasına gidip neler olmuş neler olcak görebilsem...keşke bu mümkün olsa...o zaman daha da mutlu olurdum ben.gerçi bundan daha mutlu nasıl olabilrim ki?...o zaman göklere falan uçarım heralde:))....................

bugün okulda oy kullandık...çok saçma bişeydi aslında.sinirli öğretmenler koşuşturuyolar,adayların arkadaşları onu seç onu seç die baskı yapıyorlardı.kısacası acaip bi gündü.haa birde şey var.bugün uzun zamandır konustuğum ama henüz görmediğim bi arkadasım vardı.tesadüfen gördük,tanıdık birbirimizi...ne garip ama...çok tatlı çok güzel bi kız...kendimi çok garip hissediyorum.okulda hala bi yakınlaşamama durumu var.neyse erken daha yavaş yavaş,sindire sindire...:D....çok acıktım...biraz tıkınmam lazım...........

....şöyle kimsye hesap vermeden uzaklara koşmak istiyorum....herkese yüzümü buruşturup bu sefer konusmak isemediğimi anlatmak istiyorum...sonunda gidiceğim yere vardığımda sadece sessizlik olmalı yanımda...ağaçların dallarına karışıp toz toprağa bulanmak istiyorum...sonra biraz kar yağsın...karın yağışıyla beraber ben yine hayal kurmaya devam ediyim...hiç gece olmasın....biraz da yağmur da dans etmeliyim...sonra belki geri dönmek isterim..kimse bişey sormasın ama...hiçbişey sormasınlar....ben öylece gidebilmeyim geri dönüşü hesapsız...



niye böyle oluyorum bilmiyorum halbuki sabah gayet iyi geçmişti.matematik hocamız çok güzel anlatmıstı dersi ben de çok güzel anlamıştım sonra biyoloji hocasıyla sohbet ettik....arkadaslarımla güldük,eğlendik ....peki şimdi niye böyle...neden bi denge tutturamamaya başladım?...belki de yalnız olmak sıkıyor beni...ama sessizliğide çok severim ben...eskiye oranla çok şey değişti hayatımda peki fark ne?...öfff....tamam fazla üzgün moduna girdim ben...çok iyiym lan inadına iyiyim mutluyum işte...hükmü yoktu o sözlerin...

herşey tesadüfen başladı...

nasıl başlasam...ne desem bilemedim...
evet şöyle başlamalıyım...hayatı akışına bırakıp öylesine yaşayan bi insanım ben.hayatın her anı başka bi gülücük nedeni...uzun zamandır adeta bişeylere küsmüşçesine yazmıyordum.ama çıldırcak gibi olduğum noktada hemen klavyeye sarıldım.önceleri yazdıklarımın yanlızca bana özel olması gerektiğini düşünürdüm.taa ki,yazdıklarımın bi formatla benden ayrılışına kadar...yarına olan güvenimdi onlar benim.ama sonucta gittiler işde.bende daha sağlam daha kalıcı olsun diye buraya yazıyorum.yeni olan ilginçtir ve denemeye değerdir...yarın yine erkenden uyanıp acaba bugün ne yaşasam diye düşünmeye başlıycam yollarda...düşünmek off beni deli ediyor.bazen diyorum nolur yanlızca 1 kaç saniye sessizlik ama yok,daha da inadına beynimin içinde eskiden yeniye herşey bi film şeridi gibi geçip gidiyor....sanırım pembe gözlüklerimi çıkarıp yaşadığım şeyin içine iyice bakmam gerekicek