Yazamıyordum uzun zamandır...
Yazamamak beni deli ediyor..Hemde çok...Hayata küsmeye başlamıştım o derece yani...İnternetin kapanmış olması,okuldaki beni çözmeye çalışan hocaların sayısala yönlerdirmeye çalışması beni çok sinir ediyor...Ben yazmayı seviyorum sadece,yazayım konuşayım sadece...Banane bilmemne açısının ölçüsünden,yada banane p nin q nun değerinden...Birde kimya seviyorum ben...Ama seviyorum sadece...
Hocalarımın sözüne bakarak sayısala gidersem yeteneğimi öldüreceğimden,onun bana küsmesinden korkuyorum...
Yine bir blog da yazmanın boşalmaya benzetilmesini okumuştum..Kesinlikle doğru....Yazdıkça rahatlıyor,haz duyuyorum...Uzun zamandır yazamıyordum ya o yüzdendi bu kadar sinir..Yazmak zorundaydım artık hele ki o hararetli öpüşmenin ardından...Artık rahatım,parmaklarımın kaskatı oluşu düzelmeye başladı...Buzla kaplanmış olan beynim çözülüyor...İşte şimdi tam manasıyla rahatladım...Yazımın sonu olsun burası....Uzatamayacak kadar yorun düştüm dallarıma çarpan rüzgarlardan...Kırılıcak gibi...Kış mevsimi işte....Sevdiceğime söyledim...Üzülüyorum ağaçlara...ve onlar gibi çırılçıplak hissediyorum,üşüyorum bazen,yapraklarım olmadan sanki dallarımda kırılacak....ve tabi biricik sevdiceğim anlamadı...Olsun seviyorum onu ben....Alışacak buna...
Günü geldiğinde herkes anlamaya çalşacak beni...Sayısala yönlendiren hocalarım bile utanacak hallerinden...Herkes bilecek beni,herkes okuyacak yazılarımı...Ve ben tam anlamıyla rahatlamış olacağım...

                                                            iyi geceler...