....şöyle kimsye hesap vermeden uzaklara koşmak istiyorum....herkese yüzümü buruşturup bu sefer konusmak isemediğimi anlatmak istiyorum...sonunda gidiceğim yere vardığımda sadece sessizlik olmalı yanımda...ağaçların dallarına karışıp toz toprağa bulanmak istiyorum...sonra biraz kar yağsın...karın yağışıyla beraber ben yine hayal kurmaya devam ediyim...hiç gece olmasın....biraz da yağmur da dans etmeliyim...sonra belki geri dönmek isterim..kimse bişey sormasın ama...hiçbişey sormasınlar....ben öylece gidebilmeyim geri dönüşü hesapsız...



niye böyle oluyorum bilmiyorum halbuki sabah gayet iyi geçmişti.matematik hocamız çok güzel anlatmıstı dersi ben de çok güzel anlamıştım sonra biyoloji hocasıyla sohbet ettik....arkadaslarımla güldük,eğlendik ....peki şimdi niye böyle...neden bi denge tutturamamaya başladım?...belki de yalnız olmak sıkıyor beni...ama sessizliğide çok severim ben...eskiye oranla çok şey değişti hayatımda peki fark ne?...öfff....tamam fazla üzgün moduna girdim ben...çok iyiym lan inadına iyiyim mutluyum işte...hükmü yoktu o sözlerin...