paranoid şizofreni

Mutluyum.Her hücrem mutlu.Her algım.

Ölmeyi uzun zamandır düşlüyorum,yok olmayı,hiç olmamış gibi...

Mutlu olmaya engel olamıyorum.

Aslında mutlu görünmek için her yüzü deniyorum kendime...

Mutsuzluk sarmış bir kere beni,kalbimi buz tutmuş bir kere...Yaptığım her işin sonucunda ters tepki veren duygularım, kararsızım.

Seneler sonrasını düşünerek vakit geçiriyorum.Mutlu olmayı düşlüyorum,O'nunla...Her şey mükemmel olacak hatta...Eğer ölmeyi başaramazsam...Ergen bunalımı gibi görünüyor olabilir, sıkıyor olabilirim sizi fakat hiç bir şeyi istememiştim bu kadar...

Tanrı'nın beni memnun etme çabaları durduraksız sürüyor...İstediğim,düşlediğim,aklımdan geçirdiğim,benim olmasını istediğim her şeyi veriyor bana...Akla düşebilecek her şeyi...Ölümüm hariç...Hayır beni sevdiğinden değil,benim acı çekmemi istediğinden...O yüzden sıkı sıkı bağlandım bu düşe...Ölümüme...Ölsem,nefesim kesildiğinde bambaşka bir nefes alacağım..Huzura doğru koşacağım belki...Her şeyin benim gibi göründüğü bu yerde,her şeyin sorumluluğu batıyor derime..

Aslında en başından beri,yaşıyor-muş gibi yapıyorum...

Beni, hayata bağlı kalmamı sağlayan tek kaygımı, seviyorum.Hala umut var o varken...Hala yapabilcek bir şeyler var...Yeter!...demem için hala bir şeyler var...