en saçma sorunum

İnsanlarla aramdaki ilişkiyi kimileri çok uzak buldular, kimleri çok yakın...
Ne olduğu bende anlamadım doğrusu..
Bir şeyleri anlamıyor olmaktan mutluluk duyuyorum hatta...
Mutsuzluğumla boğulmayı sevmeye başladım.Yuttuğum her mutsuzluk damlası,yalnızlığıma katlanarak ciğerlerime yerleşti.Ben boğulurken insanların öylece bakmasına da alıştım.Gözlerim kapanırken,başka bir bedenden uzanan bir ele muhtaçken...Bir kaç dost vardı ama sevdiğim..Aynı zaman da nerde olduğunu bilmediğim.Birilerine,aslında sana uzak birine,anlatamadım aslında,yani,herşeyiyle sana uzak birine,özlem duymak normal mi?...
Evet aslında yeryüzünde Ted kadar kimseyi sevmeyeceğim,evet, o benim aldığım nefesin sahibi.
E soruyorum Ted benim neyim?..Ne anlıyosunuz bundan..?