Normalde  yarım almam gereken haptan 3 tane aldım.Ağladım,şimdi kahkaha atıyorum.Beni ''sevemeyen'' herkese çokça teşekkür ediyorum. 


Birde,''ama'' sözcüğü kendisinden önceki görüşü çürütüyor ve bizi direk sonuca vardırıyor.


Neden boşuna laf kalabalığı peki?...
Seni seviyorum ama blah blah blah...Sevmiyorsun sen, falan filan kısmını destekliyorsun.
Bu sene insanların öylece gitmelerine çok iyi alıştım.
Beni anlayabilen tek insan,gitti,hemde o kadar kuşkum varken,gideceği belliydi,gitmem demişti.Gitti ve benim haberim bile yoktu.Dostlarım gidiyor,kendileri bile farkında değil,ben öylece bakıyorum.
Dün ''canım''ın bir parçası koptu gitti.Bugün,konuşmak istedi,hayır deyince gitti,gidişini izledim.
Hayal'im gitti...
Hayata sıkı sıkı bağlayan insanların hepsi gitti.


Bir tek sonbahar kaldı,birde yağmur...
Gidenlerin tek bir tanesi bile dönse,yetecek.O beni anlayan,''beni tanrının varlığına tekrar inandıran,hayatımı aydınlatan ışığım'' o dönse en çok.Buraları çok sessiz.


Hani sevgi neredeyse tanrı oradaydı ya, sevgi yok burda,belki çok uzakta...
Ergen bunalımı diyebilirsin,salak ne diye umut bağlıyosun insanlara, onlar geçici dövmeler gibi, 2 gün sonra geçer gider işte diyebilirsin..


de, ama bitti!...
benden geriye kalan her şey bitti!