en güzel hikayem

Biliyorum dengesiz göründüğümü,hatta aklı bir karış havada aptal gibi göründüğümü...Son yazdıklarımdan sonra bunları yazacak olmam da bunu destekleyecek.Blogumu herhangi bir amaç için değil de öylesine rahatlamak için açtığımı söylemiştim.Bunun üzerinden 1 sene sonra blogun doğum gününde yeni bir heyecana sahip olacağımı bilmiyordum çünkü...Bu sene, sonbaharda gelen o tatlı rüzgar, gitgide kararan günlerime renk kattı.Katı,gri düşlerimi turuncu yaprakların kırmızıya dönüştüğü bir hale koyuverdi.
Gelen bu düş,tanıdıktı,sıcacıktı.
Düş'tü ama her gerçekten daha gerçekti.Aynanın şarkısındaki gibi ''ben yaşamaya gelmedim,öyle bir bakıyordum hayata.''...O'nu sevmeye başlayınca hayatın anlamsız acısı üzerimden kalktı.Artık O'nun  sayesinde belki,daha masumdum,daha çok seven,gittikçe daha da bağlanıp aşık olabilen biri oldum.Endişelerin hepsi nihayet kavuştuğumuzda geçecek.Sahip olduğumuz aşk,bizi her geçen gün daha da mutlu edecek.Ne kadar aptal görünüyorum değil mi?...Hadi çekinme söyle...
Sabahları uyanmak daha güzel artık...
Geceleri güzel düşler kurmak...
Her an güneşin gerçekten bizim için doğacağı günü sabırsızlıkla beklemek...
Hayatımın dönüm noktası bu olmalı,hiç bu kadar mutlu olamamıştım.
Hayatımın dönüm noktası bu olmalı, hiç bu kadar rahat hissetmemiştim,kendim gibi hissetmemiştim.
Sabahları günaydın birtanem dememiştim ben hiç...
Hiç,telefonun karşısında dakikaları sayarak beklememiştim.
Telefonun her çaldığında acaba O mu,diye telaşlanmamıştım.
Öpmeyi hiç bu kadar sevmemiştim.
Hayatı sevmeyi,bu kadar sevmemiştim.
Artık çok seviyorum.''Hayatım''ı....
Her hikayenin sonunda ki gibi, sonsuza dek mutlu yaşadılar yazacak bu hiyaenin sonu'da...Sonumuz, sonsuz mutluluk...=)...