Dedem ve ananemin yanındayım bir kaç gündür...
Burası sessiz sakin, ımm tam benlik!İlginç bir şekilde diğer akrabalarında buraya göçmeye başladı.Sessizliği dinlemeyi sevenler hep burada!
Ananemin tüm kızmaları,kötü bakışlarına rağmen bir kaç blog ötedeki teyzeme gelebildim ve hala burdayım.Çok rahatım burda,inanılmaz bir şey bu.Sabah akşam kek, pasta, börek yapıyorum,harikulade!
Dayımla konuştumda içim acıdı.Aslında tek yapmak gereken bir insana yaklaşırken ona benzediğine vs. şeylere inandırmakmış...Önemsediğini göstermek, yakın olmaya çalışmakmış.E karşıdaki de iyi niyetli bir insansa artık o seninleymiş.Bu kadar basitmiş.Ben safmışım hatta az biraz aptalmışım.İnanırmışım hemen kanmışım.3 tekil şahsın tek derdi benim yapabileceklerimmiş.Yuh, hiç üzülmedim sağol, direk öldürseydin keşke...
Sanırım şu dakikadan itibaren hiç umrumda değil dedikleri hem de hiç...
Akıl sağlığım ince bir ipin ucunda, koptu kopacak...Tezer Özlü beni mahfetti sağolsun!
Her gece okulla ilgili kabuslar görmemde cabası...Açılsa artık daha rahat edeceğim sanki...
tamam yok birşey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder