...

...


Bazen insanlar kendiliğinden düşünmezler beni.
İlla hatırlatmam lazım hayatta olduğumu ki eminim ölmüş olmamı dilediklerine.


Bazen telefon meşgul çalar, nefret ederim.


Bazen telefon saatlerce çalar ama açılmaz.


Bazen bariz yalan söylerler, susarım.


Bazen ölesiye yalan söylerler bıkarım.


Bazen giderler öylece bakarım.


Bazen çevremdeki -bana yakın- insanları tanıyamam.


Bazen daha yüzünü bile görmediğim insanlara nefret duyarım, bazen öldürmek bile isterim.


Bunlar önemsiz şeyler ama önemsiz sahiden...


Benim gibi,kendim gibi...