Utanasım var her şeyden,herkesten...Karakoç'tan utanıyorum,Bekiroğlu'ndan,Akif'ten ve diğerlerinden de ...İçimde büyüttüğüm insanların hepsinden hatta...Ama hep böyle olduğunda,olan şey oldu...Hoşuma gitti bu ihtiyacımda vardı buna..Ama yine düşününce yine öyle...Başa sarıp duruyor her şey...Meusol yine gök yüzüme doğuyor,ben gök kuşağı serpiştirmek üzereyken tam,olmuyor işte...Yazamıyorum gibi bir şey oluyor sonra...Sürekli aynı şarkıyı ardarda dinlediğimi farkına varıyorum bazen...Bir şey değişmiyor,o şarkıyı dinlemeye hala devam ediyorum.Paylaşmak isterdim...Lanet olsun onuda yapamıyorum...
Parmaklarımın ucu aşınıyor sanki,klavyeye çarparken...En iyi ne yapıyorum diye düşünüyorum da,susup dinlemek en iyi yaptığım şey...
Bugün okul benim yaşamak istediklerim kadarıyla güzeldi...Niyeyse çoğu şeyi yaşamamış sayıyorum...Çoğu zaman hayalde gibiyim...Okul dönüşü uyudum,uyudum(Bir haftanın acısını çıkarma amacı güdülmekteydi)Sonra uyandım...Babama beni uyandırma çabasından dolayı çemkirdim...Rüya sonrası çok yorgun oluyorum,gözüm açıkta kapalıda olsa rüyadayım ya zaten...Bilmiyorum şimdi üzüldüm bak hatırlayınca...Birden bağırdım falan,uyku hali değil mi ya,(öyle de kandır)..olmadığını bende biliyorum...Sonra annemin ayağına bastım yanlışlıkla,ağladı lan, valla,üzüldüm tabi.bilerek yapmamıştım tabi,üzülüyordum onun için ta ki,tekme tokat bana gelinceye kadar...Neyse,yine de seviyormuş gibi yapmayacağım,yapamam...Babamın tüm ailesinin toplandığı gün orada yalnız oluşumu hiç unutamam blogum...O düşüncesizin benim kızıma bakıver hadi falan dediği gün nasıl ağladığımı bir ben biliyorum,birde banyodaki eşyalar...Ve bunca şeyden sonra yeniden beraberken bile neler yaşandığını ben biliyorum...
Zardanadamın dediği gibi; kaçacağım birgün buralardan gözlerimi kapayıp gökkuşağı düşleyerek...
Ve hiç kimse olmayacak blog...Annem olmayacak,babam zaten olmayacak...Yalnız ben ve benlerim olacak...Her gece,Tanrıya sığınacağım yine...Her kayboluşum da bir O'nu arayacağım...Cidden gitmek istiyorum şimdi.Saçma bir sakinlik var üzerimde...
Sever gibi yapamıyorum,gerçekten sevmediğim şeylere...Çok az şeyi seviyorum nedense...
Yağmuru,bukle bukle saçları olan kızı,meusol'u,yalnızadamı,oolmakistediğimkadını....
Başka bir şey yok hayatımda...
Yağmuru,bukle bukle saçları olan kızı,meusol'u,yalnızadamı,oolmakistediğimkadını....
Başka bir şey yok hayatımda...
Bu yazıda da anlam birliği yok...Olmasında zaten...Özgür olun canım seslerim...İstediğiniz gibi dağılın,yerin yüzüne...
Fark ettim de hala o şarkıyı dinliyorum...
sing with me, if it's just for today...
mabye tomorrow the good lord will take you away...
2 yorum:
insana acı çektiren yahut üzen şeyler dünyada hep var olmuş.. bunlardan kaçmak imkansız.. belki teslimiyetçi bi yaklaşım ama bu acıları kabullenim bzim içn en doğruyu bulmalıyız.. elde edeceğimiz şey huzursuz bi mutlulukta olsa buna değer diye düşünüyorum.. bunun için de ilk başta kendini tanımalı insan.. eğer sen içine dönük düşünüp, yazabiliyosan bunları bunu çoktan yapmışsın.. sırada herşeyi kabullenim mutlu olmaya çalışmak var.. bunu yaparken birilerine bağlanmanı önermem çünkü çoğu kez hayal kırıklığına neden oluyo.. o yüzden daha sağlam bişeyi odak nokta haline getirebilirsin kendin için.. ilah gibi mesela
yorum için teşekkürler...ama kuru bir teşekkür değil bu cidden tüm içtenliğimle teşekkürler...hayatımdan çok kopuk yaşıyor gibiyim...her seferinde kendimi içimde,içeride bir şeyler ararken buluyorum...gerçekten tanıyor muyum kendimi bilmiyorum,beni huzursuz edende bu zaten...seninde dediğin gibi bağlanmak hayal kırıklığı,bir nevi tutsaklık gibi de bir şey..işte tam bu nokta da kaçarken kendimi buluyorum...ilah konusunda bunu içimde öyle bir yaşıyorum ki kendime hayretler ediyorum..o aşk gibi bir şey var içimde ama çok içimde,çok derinde...beni,tamamen kaybolmamı engellen de bu olmalı.yazdıkça öyle rahatlıyorum ki...tekrar teşekkürler...
Yorum Gönder