Gölgeleri ezdim bugün...

Cadde de insanların gölgelerini ezmeye çalıştım...Niye bilmiyorum...Birden farkettim ki hep ayaklarımın altında kalıyorlar..Ruhum öylesine daralmış ki,iyice psikopatlaşmaya başladım...Bazen, ara ara oluyor böyle...Çol iyi giderken birden sıkılıveriyorum...Ve saçmasapan bişeyler yaparken buluyorum kendimi...
Caddenin o hoş ışığı altında yanlız yürümek sıktı belki beni...Belki zaten sıkılacak birşeyler arıyorum ...
Aslında herşey çok güzel...Küçücük yokluğumun içinde kocaman varlığımla yaşıyorum ya bundan çok memnunum...Sabah okul çok güzel geçti,öğleden sonra arkadaşlarla okulu kırdım,gezdim dolaştım,okul çıkışı saatinde biricik sevdiceğimin yanına gittim...Onun yanında sakin herşey...Bu sakinliği seviyorum:))

Birde aslında bahsetmek istemiyor,yavaş yavaş unutmaya çalışıyordum ama ''o'' geldi...Mecazen geldi...''O'' hayatımın dönüm noktasıydı...İyi yaşıyabileceğim herşeydi,keşke bunu o da bilseydi...Kötü yaşanan onca şeyden sonra onunla yeniden 'arkadaş' olmaya çalışıyorum ama bu çok zor...Gözlerinde belli oluyor herşey...Bana karşı hissettiği herşeyi görebiliyorum orada...Bunu ''o'' da biliyor...Sürekli gözlerini kaçırsa da biliyorum bunu...Doğru olmasa da düşündüklerim böyle işte...
''o'' gülebilmekti...''o'' ağlayabilmekti de...''o''iyi olan herşeydi işte...Şimdi kötü görünse de ''o'' hala İYİ biliyorum...''O'' ''o'' işte...

Daha fazla bahsedemem şimdi...Bu beni de üzer...

Sizi hepinizi,hepinizi ama,gerçekten çok çok çok seviyorum...