aayyy rimembııııııııırrrrrrrrrrrrr...........!!!!!!!!!!!!
Sahiden hatırlıyorum,çok çok tuhaf ama gerçek...Hatırlıyorum.Fakat anlamıyorum.Beynimin içi öyle dağınık ki...
Şimdi mesela ben onu düşünüyorum, elimde değil bi şekilde sokuyo kendini beynime.ha bak gece bile yazmışım defterime.Anlamıyorum bilog!
Şimdi bu şahıs, bu kadın, bu afeti bilmemne, her neyse işte o, neden yapıyor bunları, neden kendini bunları yaşamaya sürüklüyo bi gram anlamıyorum.Beynimde neden hala bir afet olduğunu da bilmiyorum, neden kıymetli hala içten içe?Hepsi acı bi tesadüf belki...Belki sadece o kadar.
Evet, genellemelerle yaşadığımız hayatta acılar var hemde gerçek acılar...Tahammül edilemeyecek kadar gerçek olanlar...Onun varlığı da belki acı bir tesadüf, o böyleyken benim onu düşünmem acı bir gerçek...Benim gibi olduğunu düşünürken benden çok farklı olması çok acı bir gerçek.Fakat hala anlamıyorum.Ben ısrarla "nitelikli insan"larla arkadaş olmaya çalışırken onu şimdi bir kaç bişey'le görmek çok çok çok acı bir gerçek.Benim onu iyi sanışım milyon kat acı gerçek...!
Vallahi anlamıyorum bilog!
Beynim istemsizce onu düşünmeye inat ediyor.Yaşanan yaşanmayan her anı, onun deyimiyle; manyaklıklar...Ve yine onun deyimiyle "yaşanmaya değecek manyaklıklar"...Neden böyle, niye hemde nasıl ve ne zaman bir anda böyle..? Anlamıyorum.Tek kelime edemeyişimin sebebi olmalı, evet hatırlıyorum bunu, sebebi güvensizlik miydi neydi?
Bunu neden yapsındı? Hemde bana? Ben öyleyken neyin intikamı ve yahut en nefret edilenin ben oluşum?
Saf mıyım, fazla mı kuvvetli? Anlamıyorum.
9. sınıftaki her şey tek kelimeyle "***"muş meğer.Geçmişimdeki her şey kirli sanki, öyle temiz tutmaya çalıştıkça, kötü bir kelime bile etmemeye çalıştıkça...Sakınan göze çöp batarmış...Sakındığım hayatıma sevgim battı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder