Ben bu insanları sevEbiliyorsam bi nedeni var.(Oğullar ve Rencide Ruhlar)

...

.."Beş yaş insanın en olgun çağıdır; sonra çürüme başlar.
Ben Alper Kamu, birkaç ay önce beş yaşına bastım. Doğum günüm yaklaşırken vaktimin büyük kısmını pencerenin önünde, dışardaki insanları izleyerek geçiriyordum. Hızlanarak, yavaşlayarak, türlü sesler çıkararak ve bir yerlere bakarak yaşayıp gidiyorlardı. Bir gün onlardan biri haline geleceğimi düşünmek beni hasta ediyordu. Ne yazık ki bundan kaçış yoktu. Zaman acımasızdı ve ben hızla yaşlanıyordum.
Hayatımdaki tek iyi şey artık anaokuluna gitmek zorunda olmayışımdı. Zarardan kâr. Uzun süre annem ile babama anaokulunun bana göre bir yer olmadığını anlatmaya çalışmıştım aslında. Bütün rasyonel dayanaklarıyla. Hiçbir işe yaramamıştı maalesef. İlla ki uykumda kan ter içinde tepinmek, servis minübüsü kapıya geldiğinde küçük çaplı bir sinir krizi geçirmek gibi yöntemlere başvurmam gerekecekti derdimi anlamaları için. Kepazelik. İnsanı kendinden utandırıyorlardı." 


"Bütün orta sınıf çalışanları gibi iş günlerini hafta sonunu bekleyerek, hafta sonunu da iş günlerini özleyerek geçiriyorlardı. Ömürlerinin son dakikasının nasıl geldiğini anlamayacaklardı bile. Sistemin zaferi.”

....

“Hayatımın en hızlı günlerini yaşıyordum. Dövüşecek düşmanlar ve sevilecek kadınlarla çevrelenmiştim. Gerçi silahım plastiktendi. Kadınlarım da öyle. Yine de böylesi hiç yoktan iyiydi.” 



Benim bir şey söylememe gerek kaldı mı ki? Bu adamlar zeki, bu adamlar işini biliyor, bu adamlar bir harika! Murat Menteş'en ayırmak istemedim kendisini zira ona duyduğum hayranlığı her lafa sıkıştırma çabasındayım şu sıralar.:)
Hiç böyle bir 5 yaş yaşanmadı diyorum başka da spoiler vermiyorum.






Şimdi kendimden not düşeyim; günlerden beri ilk defa bu kadar huzurluyum.Ben biliyorum bunun nedenini...Her söz aklımda...Gözlerin kapanış açılışı bile...Neyse...
Daha önceki günlerde konuşulmuş şeylerse bugün sınıfta öylece otururken aklıma çöktü.Hani yalnız oturuşum, cidden dışarıdan nasıl görünüyor olabileceği falan. Sahiden umursamıyormuşum ama ben bunu hatta keyifli bile geldi bir an için, izlemek, anlamsızca yapılan her şeyi izlemek ve benimle konuşmamak için gözlerini bile kaçırdıklarını bilmek...Öyle keyifli ki, kibir değil, gülünç olana gülüyorum sadece.Bu bana çok keyif veriyor doğrusu.Sınıfta vereceğim cevaplardan çekinenler dahi var.Ah ah, bir gün hepimiz büyüyeceğiz.Ve Alper Kamu'nun da dediği gibi, biz aslında çoktan çürümeye başladık...