20111018

isme gerek olmamalı.

Merhaba.
Bir hocamız başka bir okula gitti blog ve inanır mısın "acil" görevler falanlar filanlar onu geri bir veda etmeye uğramaktan alıkoymadı.Daha da garibi blog, gittiğinden bu yana en az 5 kere geldi okula...Ne garip.İnsanın "vefalı olanı" bir başka oluyor işte.Bunu tam o gün söylediğimde de herkesin yüzünde bir gülümseme vardı, benden başka herkesin...
Birilerinin ışık tutmasına gerek kalmadan da bulunabiliyor yol, bunu fark ettim şu günlerde...Fazla büyütmüşüm gözümde, her şey gibi.Yanlış doğru ilerliyorum blog.Tut beni.


Cem adrianın sesine aşina kulaklarım şu an yine ona ait kelimeleri çekiyor içine sindire sindire(hiç tutunamadığım gidenlerimsin...)
seve seve...Sen benim...ve nihayetinde bu...



Hiç yorum yok: