Temiz havayı özleyeceğim,gecenin bir saati balkonda çay içmeyi özleyeceğim,sessizliği özleyeceğim, yağmurdan sonra toprak kokusunu,insanların konuşma çabası olmamasını, ve yastığımı çok özleyeceğim...
Dönerken, başımı arabanın camına dayayıp,kulaklıklarımı taktım,eşsiz zevk!Uzun zamandır bozuk olmasına üzülüyordum,şimdi kullanabilmek çok güzel...
Yeni yağmur yağmıştı,toprak kokusu mis...İstemesem de geldim eve.Adını andığımda -sesli olarak-,geliveriyor hemen canım benim.
Yastığıma da öyle alışmıştım ki...uyutabiliyordu beni,sarıldığımda...
Şimdi ne yaparım bilmiyorum.
Kendimi gereğinden fazla sıktığımı farkettim.Niye böyle yapıyorum ki?
Bir de sanırım tüm site sakini artık biliyor yağmuru sevdiğimi,kontrolsüzlük işte,tutamadım kendimi,attım dışarıya=)...
yaşıyor olmak,güzel gibi...
2 yorum:
küçük şeylerle mutlu olan insan yavrusu modeli ;)
daha çok köpek yavruları gibi hissediyorum,-anne baba hariç-=)...böyle yağmurda kalmış, sahipsiz falan...=)ama mutluyum tabi...değerli varlığınızı hissetmek pek mutlu ediyor beni,neş'e doldum =)
Yorum Gönder