İşe yaramaz hissediyorum kendimi, çünkü böyle hissetmemi sağlayacak bir annem,babam ve bir erkek var.
Neye yararsın ki sen zaten!
Neyi yapabilirsin ki?
Demeden yapmıyorsun hiçbir şeyi!
Çok fazla hızlı yaşıyorsun!
Neden insanlar seni sevebiliyor ki!
Sen nesin ki!!!
Ben neyim ki, doğru ya, neyim ki ben!
Ucube, inançsız, insandışı berbat bir yaratık!
Eğer varsa, belki şeytanın çırağı, belki tanrının ajanı.
Ama insan değil, hiç olmadı! HİÇ!
Emin olmadığım şeylerde takılıp kalmak istemiyorum, düşünmekten alamıyorum kendimi...
Belki, onların söyledikleri gibi, tanrı içimizde bulmamız gereken bir şey sadece, mantık isteyen bir eylem.Bir şeylere inanma isteğinden dolayı doğdu bu inançlar, aslında HİÇ var olmadılar.
Ve ben, bağlı tutulduğum tüm ipleri söktüm, attım.Özgür değilim yine de...Önce bu bedenden kurtulmam gerek, önce ''Ölmem'' gerek...
5 yorum:
"Demeden yapmıyorsun hiçbir şeyi!" annemden en çok duyduğum cümlelerdendir. emin ol yalnız değilsin. ama bir daha ölmek gibi kelimeler kullanmanı istemiyorum. üzüyorsun beni.
Ölmek değildir ömrümüzün en feci işi, müşkil budur ki ölmeden önce ölür kişi...
ölüm üzülünecek bir şey değildir ki, sonsuz mutluluğun geçiş aşamasıdır..ufak bi hadise sadece..korkulduğu gibi değil...ve bazen ölmektir, mutluluğun anahtarı...
Ölmekse maksadın, celladın kendin olmamlısın.
asla, yapamam zaten.belki kendim şekillendiririm.beşir fuat'ın intiharına imreniyorum bazen.henüz erken, vakti var...
Yorum Gönder