..........

Tren camından gerimde kalan şehre bakar gibi hüzünlüydü, geri döneceğini bile bile sana ağlamaklı bakan gözlerim...Sessiz ıssız kalırdım, aramanı  umut ederken...Fazla mı duygusal oldu?...
South park'ın başlamasını beklemek kadar heyecanlıydı oysa geleceğin dakikalar...heh, nelerle karşılaştırdım halbuki hepsinden daha güzel bu duygular, misaller olmasa nasıl anlatırım ki?
Nasılsa kimselerde okumuyor burda artık beni, yanlış yapsam pek de önemli değil dimi?..
Neyse..

o kirpik hala bende sevgilim...

                                                                    =)

bir tatlı huzur...

...

Çocukluğumda hep dua ederken neden avuçlarımızı göğe açtığımızı merak ederdim.Kendimce fikirlerim de mevcuttu.Şimdi düşündüğümde en çok şu fikrim hoşuma gidiyor.Dua ederken,Allah'a hem şükürlerimizi hem de tereddüt ettiklerimiz için affımızı dilediğimizden gökten nur yağardı...Ben hayalimde görürdüm bunu ve avuçlarımızla o ışık selinden nurları alır, yüzümüze sürerdik...

"Nur yüzlü" nün tanımını böyle canlandırmıştım beynimde...

Ramazan gelince melekler gelir derlerdi çevremdekiler...Meleklerle yanyana yaşamak...Bu yüzden o ışık seli hiç eksik olmazdı gökyüzünden... 

Bir tatlı huzur...

Öyle ya, şerrin olmadığı yerde huzurdan başka ne olabilir?

Ve ki meleklerin varlığını bilmek...

İman penceresinden bakabilmek hayata, ne büyük ödül!..

Böyle gelebilmek hayata...

...

Bu bayram ki, nice ateist geçinenlerin iç geçirip oruca,namaza merak salmalarının sebebi...

Ne güzel! 

Bu dahi güzel, tüm güzelliklerinin Sahibi için, bile isteye yapılsa, daha güzel...

Ve ben daha geçen hafta Fatma Abla'yla tanıştım.Sohbet tadındaki öyküsüyle buldum onu.Sesimiz olsaydı, "iki kişilik rüyalar"ımızda, ömürsün abla! derdim...

Derdim de, sonra gülüşüp, onu dinlemeye devam ederdim...

...

Şimdi yine sukut halini alıp, gidiyorum...

Herkese, huzurun ayı'nda, sabır ve sağlık diliyorum...

Hayırlı Ramazanlar...